நையாண்டி பவன் – சங்கவி

சில்லென சில்லென நீர்த்துளி பட்டு... மெல்லென மெல்லென கைவிரல் தொட்டு... பாடிக்கொண்டே நையாண்டி பவன் சமையலறைக்குள் நுழைகிறார் செந்தில்.

கவுண்டமணி: ஆமா இவரு பெரிய பாகவதரு ! பாட்ட நிறுத்துடா படுவா !!

செந்தில்: அண்ணே... நான் சொல்ற விசயத்த கேட்டா நீங்க பாடுறது மட்டுமில்லாம ஆடவும் செய்வீங்க.

க: நான் ஆடுறது இருக்கட்டும். மொதல்ல நீ ஆடாம விஷயத்த சொல்லுடா !

செ: நம்ம ஹோட்டலுக்கு சங்கவி வந்திருக்காங்க.

க: ஆஹா ! நம்ம டாகுட்டர் முதுகு தேய்ச்சி விடுவாரே அந்த சங்கவி தானே... வாடா போயி பாக்கலாம்.

பேச முனையும் செந்திலை பேசவிடாமல் அவசரப்படுத்தி அழைத்துச்செல்கிறார் கவுண்டமணி.

சங்கவி முதுகு மட்டும் தெரியும்படி அமர்ந்திருக்கிறார்.

க: ஆஹா இதுவல்லவா முதுகு. டேய் மண்டையா ஒரு லோடு சோப்பு வாங்கிட்டு வா. இன்னைக்கு பூரா நான் தேய்க்கணும்.

செ: அண்ணே ???

க: என்ன அண்ணே நோன்னேன்னுக்குட்டு ! படுவா தள்ளி நில்லுடா !!

கவுண்டமணி சங்கவியின் முதுகை தடவிக்கொண்டே சங்கவியின் முகத்தை திருப்பிப் பார்க்கிறார்.

க (அதிர்ச்சியாகி செந்திலை உதைத்தபடி): டேய் காலிபிளவர் தலையா ! இவனைத்தான் சங்கவி வந்திருக்கான்னு சொன்னியா. இத ஏண்டா நீ மொதல்லயே சொல்லலை.

செ: அண்ணே. நீங்க எங்கண்ணே சொல்ல விட்டீங்க !

க: செய்யுறத செஞ்சிட்டு மூஞ்சியை வச்சிருக்குறத பாரு, நயாபைசாவுக்கு பிரயோஜனம் இல்லாதவன் மாதிரி. இப்ப இந்த நாயிக்கு என்னடா வேணுமாம்.

செ: அண்ணே. நம்ம சங்கவி அண்ணன்...

க: அடேய் தயிர்வடை வாயா ! அவன் அண்ணன்னா அப்பா நான் யாருடா ?

செ: சூ குறுக்குல பேசக்கூடாது. அண்ணன் கவிதை புக்கு வெளியிட்டிருக்காரு. அதை உங்ககிட்ட படிச்சு காட்டிட்டு போலாமுன்னு வந்திருக்காரு.

க: எங்க ? அந்த கவிஞ்சரு மூஞ்ச கொஞ்சம் காட்டச்சொல்லு. அய்யா கவிஞ்சரே படிச்சுக் காட்டிட்டு நீங்க போயிடுவீங்க. நாங்க எங்க போறது ?

சங்கவி: அதெல்லாம் முடியாதுண்ணே நான் படிச்சு காட்டிட்டுதான் போவேன்.

க (காதை பொத்தியபடி மனதிற்குள்): அய்யோ கரிச்சட்டி தலையன் படிச்சு காட்டாம விடமாட்டான் போலருக்கே.

க: சரி படிச்சுத் தொலை !

சங்கவியின் கவியரங்கம் ஸ்டார்ட்ஸ்...

சங்கவி:

உன் பேரைக்

கவிதையாய் எழுதுவேன்,

ரசிப்பேன்,

மீண்டும் படிப்பேன்,

ஆனால் வெளியே சொல்லமாட்டேன்

ரகசியக் காதலியை

எப்படிச் சொல்வது ?

க: படுவா அதென்ன ரகசியக்காதலி ? கள்ளக்காதலி’ன்னு சொல்லித் தொலையேன்டா ! ஆமாம், இத வெளிய வேற சொல்லுவியா. அவ புருஷன்காரன் பொளந்துறமாட்டான் ?

சங்கவி:

உன்னை நினைத்து

கவிதை எழுத

கணிப்பொறி முன்

உட்கார்ந்து யோசிக்கும்

போது கூடவே

மனைவியும் உட்கார்ந்து

என்ன யோசனை

என்கிறாள்.

க: ஆங் இவரு பெரிய்ய பூகோள ஆராய்ச்சியாளரு ! சொறி புடிச்ச மொண்ணை நாயி கணிப்பொறிக்கும் எலிப்பொறிக்கும் வித்தியாசம் தெரியாம மசால்வடையை மொறச்சி பார்த்தா அப்படிதான்டா கேப்பாங்க.

சங்கவி:

உன்னை நினைக்காமல்

ஒரு நாளும்

இருந்ததில்லையடி

நான் மட்டும் நினைத்து

என்ன பயன் ?

உனக்கு என் நெனப்பிருக்கா ?

சொல்லு புள்ள

க: டேய் ! இப்ப எதுக்கு நீ சொல்லு புள்ள’ன்னு கேப்டன் மாதிரியெல்லாம் மிமிக்ரி பண்ணி காட்டுற. இவரு அப்படியே ஹாலிவுட் ஹீரோ டாம் க்ருஸு இவரைப்பத்தியே நெனச்சிக்கிட்டிருக்காங்க. அதை வேற சொல்லணுமாம். மொதல்ல உன்னையெல்லாம் கொல்லணும்டா.

சங்கவி:

உன் சிரிப்பினில்

சிரிப்பினில்

மேலே எழுத முடியலைடி

கற்பனையிலே

எனை கவிழ்த்தவளே

க: அடேய் ஆமைவடை தலையா அதுக்கு மேல இல்லை, நீ எழுதுன ரெண்டு வரியே ஏற்கனவே தாமரையக்கா எழுதுனது தான். புதுசா ஏதாவது எழுதுங்களேன்டா.

சங்கவி:

செல்லச் சிணுங்கல்

மிதமான சிரிப்பு

பார்க்கத் தூண்டும் கண்கள்

கடிக்கத் தூண்டும் உதடு

இது எதுவும் உன்னிடம்

எனக்கு பிடிக்கவில்லை

எனக்கு பிடித்ததெல்லாம்

உன் திமிர் தான்

க: ஏது உனக்கு ? படுவா ஏதோ ஒரு ஃபேக் ஐடி ஃபிகருகிட்ட சாட் பண்ணி செம மாத்து வாங்கியிருக்க. வாங்குனதுக்கு அப்புறமும் அவ திமிரு பிடிச்சிருக்கு, குமிரு பிடிச்சிருக்குன்னு பசப்புற. மவனே டேய். அடுத்தத வாசி.

சங்கவி:

என்னவளின் இடையும்

என் கவிதையும்

சிக்கென்று இருக்கும்

இரண்டையும்

அனுபவித்து ரசிக்க வேண்டும்

ஆராயக்கூடாது

க: எனக்கு ச்சீ’ன்னு இருக்குதுடா ! அந்த பொண்ணுக்கு ஒன் கவிதையை படிக்க குடுத்திருப்ப. வயித்தாலயும் வாயாலயும் போனா சிக்குன்னு தாண்டா இருக்கும் சிக்கன் 65 மண்டையா !

சங்கவி:

என்னவள்

அழகு என்று

சொல்லிட முடியாது

இல்லை என்று மறுக்கவும்

முடியாது.

க: டேய் கவிதையை சொல்லுடான்னா என்னடா அறிக்கை வுடுற. அட்டு ஃபிகரை வச்சிக்கிட்டு இதுக்கு லொள்ள பாத்தியா ? எகத்தாளத்த பாத்தியா ?

சங்கவி:

சைவமாக

இருக்க வேண்டும்

என்றுதான் வருவேன்

உன்னை நெருங்கி

உன் சுவாசத்தை

சுவாசிக்கும்போது

அசைவமாக

மாறி விடுகிறேன்.

க: ஏன் அந்த பொண்ணு வீட்டுல கருவாட்டு கொழம்பு சாப்டுட்டு வந்துச்சாக்கும். லவ்வு பண்ணுங்கடா வேணாங்கல. அதை கொஞ்சம் பல்ல வெளக்கிட்டு பண்ணுங்களேன்டா.

சங்கவி:

எனக்கு

எழுத வராது

என்று தெரிந்தும்

கவிதை எழுதச்

சொல்கிறாய்,

அடியேய்

உன் இதழ்

என் இதழுடன்

எழுதிய அளவிற்கு

கவிதை எழுத வராது.

க: ஒனக்கு எழுத வராதுங்குறது தான் நீ சொல்ற கவிதையை கேட்டாலே தெரியுதேடா. அதை வேற ஒன்னின் கீழ் ஒன்னு போட்டு ஒரு பக்கத்த ரொப்பிட்டியா ?

சங்கவி:

உன்னைப் பார்க்க

பேச... கொஞ்ச...

சண்டை போட...

சத்தியமாக ஆசை இல்லை...

க: டேய் என்னதிது ?

சங்கவி: கவிதைங்ணா.

க (செந்திலிடம்): டேய் மசால்தோசை வாயா !

செ: சொல்லுங்கண்ணே.

க: அடுப்படியில ஒரு தாடிக்காரன் ஒளிஞ்சிருப்பான் அவன வரச்சொல்லு !

உள்ளிருந்து தண்டோரா போட்டபடி மணிஜி வர, தலைதெறித்து ஓடுகிறார் சங்கவி !!!